Ό,τι δεν αξίζει, δεν αντέχει στο χρόνο.

Κάποτε η μια μέρα χάνεται μετά την άλλη.

Τα λόγια του περσινού έτους τότε σε κόβουν
σαν η σημασία να μην έχει σταθεί όσο έπρεπε.

Τα λόγια τα φετινά σε σκορπάνε αβίαστα.

Κάποιο πρέπει να είμαστε.

Όταν εδώ ξανά θα ιδωθούμε -ανέκαθεν-
κάτι πρέπει να πούμε μπροστά στη σιπωή,
που μας κοιτάζει με τα μάτια ορθάνοιχτα.

Κάτι πρέπει να πούμε μπροστά στο ίδιο,
που αναμασά τις συνθήκες που χάσαμε.