*Οι κάργιες

*Στο ακρογιάλι της ουτοπίας

*Σ' ένα γύρισμα της ζωής

ΟΙ ΚΑΡΓΙΕΣ

«Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες. Να ’ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου».

ΣΤΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

«Σκέφτομαι, όμως, πως δεν αξίζει να ζει κανείς, αν δε δοκιμάσει κάποτε τη μαγεία μιας υπέρβασης. Μόνο που για να φτάσεις ως εκεί, πρέπει να ξεκινήσεις από ένα λάθος. Περίεργο, αλλά αυτή είναι η διαδρομή».

Σ’ ΕΝΑ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

«Σ’ ένα γύρισμα της ζωής όλα όσα σου ήταν γνώριμα μπορεί να αλλάξουν. Και ποιον να επικαλεστείς, μια τέτοια ώρα... Όταν έχει τόσο βάθος η χαράδρα... Κι εσύ κατρακυλάς...»