Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος είναι μια περιπέτεια που συγκλόνισε και εν πολλοίς σφράγισε την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας. Πολεμικά γεγονότα διαδέχονται τις πολιτικές αποφάσεις και αντίστροφα, συνθέτοντας ένα πολύπλοκο ιστορικό πλαίσιο. Σε όλη αυτήν την εναγώνια προσπάθεια επικράτησης μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, αμφότερα τα στρατόπεδα προσπαθούν να επηρεάσουν την ψυχολογία του αντιπάλου, αλλά και του φίλιου ακροατηρίου. Στο παρόν έργο γίνεται προσπάθεια θέασης των κειμένων του Θουκυδίδη από μια σκοπιά διαφορετική της απλής καταγραφής των ιστορικών γεγονότων. Υπό το πρίσμα αυτό κατανοούμε ότι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, με όποιο όνομα ή χαρακτηριστικό τούς έδιναν τότε, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παρακολουθούμε τους πρωταγωνιστές της εμφύλιας διαμάχης να μετέρχονται όλα τα τότε γνωστά μέσα προκειμένου να επηρεάσουν το ακροατήριο-στόχο και να πετύχουν τον σκοπό τους. Το έργο του Θουκυδίδη, πιθανώς και χωρίς να το επιδιώκει ο μεγάλος ιστοριογράφος, διασώζει μέχρι τις μέρες μας πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες για τη διεξαγωγή των ψυχολογικών επιχειρήσεων. Κι έτσι οδηγούμαστε σε μια νέα και πρωτότυπη πρόσληψη του έργου του Θουκυδίδη.