Ρωσική αύρα πνέει στα δεκατέσσερα κείμενα τούτου του βιβλίου. Θα ήταν όμως καλύτερα, αν υπήρχε η δυνατότητα επαφής του συντάκτη τους με την πρωτότυπη γλώσσα των συγγραφέων τους, διότι η σύγχρονη ρωσική γλώσσα, η μεγαλύτερη μητρική γλώσσα στην Ευρώπη, η πέμπτη στον κόσμο ομιλούμενη, καίτοι τα γραπτά ευρήματα της ανατολικής σλαβικής βεβαιώνονται από τον 10ο αιώνα και έπειτα, διαθέτει ένα μεγάλο απόθεμα του δανεισμένου διεθνούς λεξιλογίου στην πολιτική, την επιστήμη και την τεχνολογία. Βεβαίως υπήρχε και πριν από τον 10ο αιώνα εκπληκτικός θησαυρός του λαϊκού πολιτισμού (παραμύθια, θρησκευτικά έπη, λυρικά τραγούδια και θρήνοι), αλλά με τον εκχριστανισμό των Ρώσων εισέβαλαν από το Βυζάντιο στη χώρα πολλά στοιχεία όχι μόνον λογοτεχνικά αλλά και γλωσσικά.
Η ρωσική λογοτεχνία είναι η νεανικότερη της Ευρώπης∙ ξεκινάει περίπου το 18ο αιώνα. Το λεξιλόγιο και το λόγιο ύφος της ρωσικής γλώσσας έχουν επίσης επηρεαστεί από γλώσσες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης, όπως είναι η Πολωνική, τα Λατινικά, η Ολλανδική, η Γερμανική, η Γαλλική, η Αγγλική και κυρίως η Ελληνική. Ο εκχριστιανισμός των Ρώσων και η καθιέρωση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του Κράτους των Ρως το 988 μ.Χ. από το Βλαδίμηρο Α', Μέγα Πρίγκιπα του Κιέβου, συνετέλεσε πολύ στη βελτίωση της γλώσσας αυτής. Έτσι άρχισαν να διεισδύουν στη ρωσική γλώσσα ελληνικά στοιχεία, κατά κύριο λόγο λεξικά δάνεια. Το Βυζάντιο έπαιξε σημαντικό ρόλο σ’ αυτή τη διαδικασία.
