Με τον Πωλ Ελυάρ γνωρίστηκα για πρώτη φορά εδώ στη Θεσσαλονίκη, το 1946, όταν μετά την απελευθέρωση ήρθε σαν προσκυνητής, όπως είπε ο ίδιος, για να τιμήσει την ενδοξη εθνική μας αντίσταση. Δυστυχώς τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ δύσκολα. Είχε προγραμματιστεί να μιλήσει ο Ελυάρ και να απαγγείλει ποιήματά του στο Αμφιθέατρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, αλλά οι αστυνομικές αρχές απαγόρευσαν την εκδήλωση σ’ αυτόν το χώρο · και έτσι ένας πρίγκηπας του ποιητικού λόγου κατ’ ανάγκη φιλοξενήθηκε στον ταπεινό θερινό κινηματογράφο «Αχίλλειον», στην οδό Αγ. Δημητρίου. Εγώ είχα την τιμή να προσφωνήσω τον Πωλ Ελυάρ, νεαρός ακόμα που μόλις είχα δημοσιεύσει τα πρώτα ποιήματά μου στο περιοδικό Κοχλίας, και η προσφώνησή μου εκείνη βρήκε τόση απήχηση στην καρδιά του ποιητή «για τη σπανια κατανόηση του έργου του», όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στον Γάλλο πρόξενο, ώστε μόλις έφθασε στο Παρίσι έσπευσε να μου στείλει τα πολύτιμα δώρα του: φωτογραφίες, βιβλία του και ανέκδοτα ποιήματα με αφιερώσεις, φιλικά ενθύμια, όπως έγραφε, για τη συνάντηση μιάς αδελφικής ψυχής.
Τάκης Βαρβιτσιώτης