Οι έννοιες του «προσώπου» και της «υπόστασης» αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του θεολογικού οικοδομήματος του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού. Στα τρία κείμενα που μεταφράζονται και σχολιάζονται στον παρόντα τόμο, ο συγγραφέας αναλύει απλά, εύληπτα και μεθοδικά τον τρόπο σύστασης των εννοιών «υπόσταση» και «πρόσωπο» σε αντιθετική διαστολή με τις έννοιες «φύση» και «ουσία», έννοιες που αποτέλεσαν εφαλτήριο για συγκρούσεις και αιρετικές αποκλίσεις στους κόλπους της Εκκλησίας. Έχοντας ως αφετηρία την αρχαιοελληνική λογική σκέψη, όπως, ωστόσο, αυτή η σκέψη μεταπλάθεται στο περιρρέον κλίμα του εκκλησιαστικού σώματος, ο συγγραφέας κατορθώνει ένα ελληνικό διάβασμα του Αριστοτέλη αλληλοπεριχωρώντας τη χριστιανική παράδοση με την αρχαιοελληνική σκέψη.