Στη Θεσσαλονίκη, το 1998, ιδρύθηκε το σχολείο του "Οδυσσέα". Πρόκειται για ένα αυτόνομο, συλλογικό και ανιδιοτελές εγχείρημα εκπαιδευτικών στο οποίο έχουν ήδη φοιτήσει πάνω από χίλιοι μετανάστες. Σκοπός του σχολείου είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, όχι όμως μόνο ως μέσο προσαρμογής στην κοινωνική πραγματικότητα. Ο γραμματισμός πρέπει να δίνει δυνατότητες στους μετανάστες να αντιμετωπίζουν τις ρατσιστικές πρακτικές, να αμφισβητούν τις εθνικιστικές λογικές και να διεκδικούν κοινωνικά -πολιτικά δικαιώματα. Στο βιβλίο αναλύονται το θεωρητικό πλαίσιο, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας σειράς διδασκαλιών στο σχολείο του «Οδυσσέα» που θεμελιώθηκαν στην προσέγγιση του βραζιλιάνου παιδαγωγού Paulo Freire. Με αυτό τον τρόπο η παρούσα εργασία: α) σηματοδοτεί δυνατότητες δημιουργικής προσαρμογής και εφαρμογής μιας από τις πλέον συζητημένες διεθνώς παιδαγωγικές θεωρίες του 20ού αιώνα στη χώρα μας και β) συμβάλλει στο διάλογο για τις εναλλακτικές παδιαγωγικές θεωρίες και πρακτικές οι οποίες μπορούν να εμπνεύσουν εκπαιδευτικούς που δεν εγκλείουν τις αναζητήσεις τους τον ορίζοντα των κυρίαρχων συντηρητικών θεωρήσεων και τεχνικών.