Το βιβλίο αυτό εξετάζει το ζήτημα των πυρηνικών όπλων στην Ελλάδα την περίοδο 1957-1963. Η πρόταση των ΗΠΑ, το 1957, για την εγκατάσταση τακτικών πυρηνικών όπλων και πυραύλων μέσου βεληνεκούς στο ευρωπαϊκό έδαφος, εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, καθώς έθετε μια σειρά από καίρια προβλήματα, πολιτικού, στρατηγικού και, πάνω από όλα, ηθικού χαρακτήρα, σε μία εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος μαινόταν. Βασισμένη σε πρωτογενές αρχειακό υλικό, ελληνικό και διεθνές, η μελέτη αυτή προσεγγίζει τις εσωτερικές και διεθνείς πτυχές του θέματος και αναλύει τις ενδονατοϊκές σχέσεις και τις στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας στο πλαίσιο της δυτικής συμμαχίας. Επίσης, διερευνά τον αντίκτυπο που είχαν τα πυρηνικά όπλα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και στην ελληνική κοινωνία με την εμφάνιση την ίδια περίοδο του ειρηνιστικού κινήματος. Τα πυρηνικά όπλα συνδέθηκαν με σημαντικές άλλες παραμέτρους της ελληνικής πολιτικής ζωής. Το βιβλίο αναδεικνύει αυτό το στοιχείο, θέτοντας ερωτήματα για την αυτονομία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, τη σύνδεση της εξωτερικής πολιτικής με την εσωτερική πολιτική και κοινωνική ζωή, καθώς και τη διαπλοκή του ειρηνιστικού κινήματος με φλέγοντα κοινωνικά αιτήματα της εποχής.