Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να ρίξει φως σε μια σκοτεινή και επιμελώς κρυμμένη περιοχή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, στην περίοδο της τρίτης κατοχικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό και υπουργό Εθνικής Αμύνης τον Ι. Ράλλη (1943-1944). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου διαδραματίστηκε ο κατοχικός Εμφύλιος –παράλληλα με τον αντικατοχικό πόλεμο–, ως προοίμιο του άλλου Εμφυλίου, εκείνου που δεν άργησε να ακολουθήσει (Δεκεμβριανά 1944 και περίοδος 1946-1949).
Πρόκειται για την εποχή που η αναμφισβήτητη εθνική-αντιστασιακή δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συνδυάστηκε με τάσεις στρατιωτικού ηγεμονισμού. Ταυτόχρονα είναι και η εποχή που το αντικομμουνιστικό πάθος ορισμένων (αυτοαποκαλουμένων «εθνικιστών») τους οδήγησε στο σημείο να μη διστάζουν να συνεργαστούν με τους κατακτητές ή να καταταγούν στα αντικομμουνιστικά τμήματα (Τάγματα Ασφαλείας, τρομοκρατικές ομάδες Ειδικής Ασφάλειας κτλ.) που όπλιζαν οι τελευταίοι για δικό τους όφελος.
Το βιβλίο έχει συγκροτηθεί μέσα από τη σύνθεση πλήθους αρχειακών τεκμηρίων που ανασύρθηκαν από την αφάνεια της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων (ΥΣΑ), αλλά και άλλων αρχείων (ΓΕΣ/ΔΙΣ, ΑΣΚΙ, ΕΛΙΑ, Ιστορικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη, ΓΑΚ), σε συνδυασμό με άλλες, αδημοσίευτες ή δημοσιευμένες, γραπτές πηγές. Σε αυτά τα στοιχεία πρέπει να προστεθούν και οι αναμνήσεις που συγκέντρωσε ο συγγραφέας τα τελευταία τριάντα χρόνια, συζητώντας με δεκάδες ανθρώπους (ιδιώτες και πρώην αξιωματικούς) που έζησαν τα χρόνια της Κατοχής. Με βάση το υλικό αυτό επιχειρείται μια διείσδυση στον σχεδόν άγνωστο σήμερα κόσμο των Ταγμάτων Ασφαλείας και σχηματίζεται μια σαφής εικόνα σχετικά με την «ποιότητα» των στελεχών που τα συγκροτούσαν.